Author name: daw

Chapter 10 If-Clause ร้องง่าย จำสบาย ใช้เป็นตลอดชีวิต      “If” ที่แปลว่า “ถ้า” ในมุมมองผม ก็สามารถมองให้เป็น conjunction ตัวนึง เพราะมันเชื่อม 2 ประโยคที่มีเงื่อนไขต่อกันเข้าด้วยกัน      โดยประโยคที่ตามหลัง If เราจะเรียกว่า If clause หรือ Conditional Clause หรือประโยคเงื่อนไข นั่นเอง      หลายคนน่าจะพอคุ้นๆ ว่า If-Clause มี 3 รูปแบบ แต่จำไม่ได้แล้วว่าแบบไหนบ้างหว่า โครงสร้างเป็นยังไง ซึ่งอาจารย์โจก็เคยเป็นครับ ก็ตอนเด็กๆ โดนบังคับให้ท่อง ท่อง ท่อง แล้วก็เข้าไปสอบ พอสอบเสร็จก็ลืม คืนอาจารย์ไปหมด หรือบางคนจำโครงสร้างได้ แต่ก็ยังใช้ไม่ถูกบริบทอยู่ดี      ดังนั้น clip ข้างล่าง […]

Chapter 9 เล็กๆ ไม่ ยาวๆ ชอบ … สร้างประโยคให้ซับซ้อนขึ้นด้วย Conjunction (มิติของการสอบ) โจทย์ยาวๆ มักถาม Conjunction โจทย์ถาม Conjunction เด็กมักต้องแปลทั้งหมด เด็กแปลทั้งหมด แล้วก็มักติดศัพท์ ติดศัพท์แล้วก็มักจะเดาต่อ      … จริงๆแล้ว ต้องแปลตั้งแต่เริ่มหรือไม่ ตัด Choice ได้อย่างไร แล้วทำไมบางครั้งแปลออกหมด ก็ยังไม่รู้จะเลือก Choice ไหนอยู่ดี เรามาหาคำตอบในบทความนี้กันครับ      โจทย์วัด Structure ถ้าข้อไหนยาวสัก 2-3 บรรทัด ก็มักจะมี Connector หรือตัวเชื่อมเป็นส่วนประกอบ ทีนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับการแปลโจทย์ แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าคุณโทรมาภายใน 5 นาที …. เห้ย! ไม่ใช่ละ เอาใหม่ๆ … แต่เดี๋ยวก่อน จริงๆแล้วบางข้ออาจยังไม่ถึงกับต้องแปลก็ได้นะ บางทีดูแค่โครงสร้าง

Chapter 8 เล็กๆ ไม่ ยาวๆ ชอบ … สร้างประโยคให้ซับซ้อนขึ้นด้วย Conjunction (มิติของการใช้จริง)      เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร จุดที่สร้างประโยคภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์ ทั้งทาง Grammar และเจตนาการสื่อสาร เรียบร้อยแล้ว แต่เขา (ผู้ตรวจข้อสอบ writing/ speaking) ก็ยังไม่พอใจ … เมื่อชีวิตไม่อยากให้ Simple แบบเดิม เริ่มอยากได้ประโยคที่ยาวและซับซ้อนขึ้น ก็จัดให้เขาไปด้วย Connectors      การเรียนภาษาอังกฤษ เราต้องตอบคำถาม What / When และ How ให้ได้ เป็นอย่างน้อยครับ      ชื่อก็บอกอยู่แล้วนะครับว่า Connector ดังนั้น มันจึงเป็นตัวเชื่อม ระหว่าง คำกับคำ (word/word)  วลีกับวลี (Phrase/ Phrase)  ประโยคกับประโยค (Clause/Clause)

Chapter 7 เติม Part of Speech ครบ พร้อมสร้างประโยคทุกรูปแบบ      Part of Speech หรือ ประเภทของคำ ในภาษาอังกฤษมีอยู่ 4 ประเภท คือ Verb, Noun, Adjective และ Adverbซึ่งเรียงตามลำดับความสำคัญดังนี้ 1. Verb คงไม่ต้องพูดอะไรกันมากถึงความสำคัญของพระเอกและพระรองของเรา ที่ไม่ต้องพูดอะไรมาก ไม่ใช่เพราะไม่มีอะไรให้พูดนะครับ แต่เป็นเพราะ บทความก่อนหน้าทั้งหมด เราให้ความสำคัญกับมันอย่างสุดๆ ไปแล้วต่างหาก [ห้ามไปต่อถ้ายังไม่รู้จักพระเอกและพระรองของเรานะครับ ^^] 2. Noun หน้าที่ เป็น Subject (นางเอก) หรือ Object ของประโยคตำแหน่ง หลัง Prepositionหลัง Articleหลัง Possessive Adjective หน้าตา Noun >> Cat, Dog, TableGerund

Chapter 6 พระเอก vs พระรอง เลือกให้ถูก ชีวิตเปลี่ยน      พระรองในซีรีย์หลายๆเรื่อง หล่อและ perfect กว่าพระเอก แต่สุดท้าย ยังไงนางเอกก็ต้องเลือกพระเอกอยู่ดี … ดังนั้น เราก็ต้องตัดสินให้ดี เลือกให้โดน ตัวไหนพระเอก ตัวไหนแค่พระรอง เพราะผิดฝาผิดตัวมีแต่โดนกับโดน เรียกว่า Focus ผิดชีวิตเปลี่ยน มิติการมอง Structure ก็พลาด ตอบคำถาม Main Idea ใน Reading ก็ผิด … วุ่นแน่ๆ      เคยเป็นกันไหมครับ? บางทีเวลาเราดูละครหรือพวก Series เราอาจรู้สึกว่าทำไมพระรองหล่อกว่า เราเลยเชียร์ให้นางเอกเลือกพระรองที่ทั้งหล่อและแสนดี แต่นางเอกก็มักเลือกพระเอกที่ไม่เห็นว่าจะดีเท่า เช่นกันครับ ใน 1 ประโยคภาษาอังกฤษ อาจมีตัวที่หน้าตาคล้ายๆ Verb หลายๆ ตัว แต่อย่าลืมว่า Verb แท้

Chapter 5 หลุมพรางความคุ้นชิน (สำหรับผู้ทำข้อสอบ) เรามาถึงจุดนี้กันได้อย่างไร?      … จุดที่ขั้นตอนแม่น เนื้อหา Grammar ก็เป๊ะ แต่ก็ยังเสียคะแนนไปอย่างง่ายๆ ทั้งๆที่เป็นโจทย์ระดับพื้นฐาน Normal Structure ไม่ใช่โจทย์ระดับ Hidden Structure หรือ Special Case ด้วยซ้ำไป      Chapter นี้อาจารย์โจจะพาไปพบกับ 1 ในความคุ้นชินระหว่างที่เรากำลังเช็คความเข้ากันของพระเอกกับนางเอก (ใน Chapter 4) ที่จะนำไปสู่ข้อผิดพลาดจนเสียคะแนนอย่างน่าเสียดาย ถึงขั้นที่ว่า เมื่อเข้าห้องสอบแล้ว นักเรียนบางคนรีบเขียนที่หัวข้อสอบ เพื่อเอาไว้เตือนสติกันเลยทีเดียว      จะเห็นว่าขั้นตอน หรือ Jigsaw ชิ้นแรก สำคัญมากๆ เพราะเรากำลังสาละวันอยู่กับพระเอกของเรื่อง นั่นคือ Verb แท้ ของประโยค โดยปกติเราก็จะเช็คกันตามขั้นตอนนั้นอยู่แล้วครับ … พจน์ใช้ถูกไหม แล้ว Tense ล่ะ

Chapter 4 พระเอก นางเอก กิ่งทองใบหยก หรือผีเน่าโลงผุ      เอาล่ะ ถ้าอ่านมาถึง Chapter 4 นี้ แสดงว่าหลายๆ คน ตัดสินใจ ไปต่อ และมีกำลังใจไปต่อกันแล้วนะครับ      เราเข้าใจโครงสร้าง Grammar ทั้งหมดง่ายๆ บนกระดานเดียวกันไปแล้ว ใน Chapter 2 และเราเจาะลึกที่ตัวเพระเอก หรือ Verb แท้ กันไปแล้ว ใน Chapter 3 และสิ่งหนึ่งที่เป็นหัวใจ ขาดไม่ได้เลยคือ ต้องเช็คต่อว่า พระเอกตัวนั้นเข้ากับนางเอก หรือ Subject ตัวหลัก ดังกิ่งทองใบหยกหรือไม่      ทุกครั้งก่อนแต่งประโยค … เริ่มประโยคง่ายๆ ด้วย การคิด Subject หรือ ประธานของประโยค (นางเอก) ของเรา

Chapter 3 Verb แท้ พระเอกของเรื่อง กับความสำเร็จขั้นแรก กำหนดให้แม่นVerb แท้ (พระเอก) อยู่ไหน?Subject ตัวหลัก (นางเอก) คือตัวใด?      ทำให้ชัวร์ ทำให้ชิน เพราะมันคือความสำเร็จขั้นแรกของการใช้ภาษาอังกฤษ และการทำข้อสอบวัด Structure ทุกรูปแบบ แถมต่อยอด Reading Part สร้างให้เราเป็น Active Reader อ่านง่าย อ่านไว อ่านเข้าใจจริง และไม่โดนโจทย์หลอก … แล้วคุณจะรู้ว่า พระเอกกำหนดทุกสิ่ง อยากทำอะไรเมื่อไหร่ (Tenses) ก็ต้องยอม      และพลาดไม่ได้ ใน Chapter นี้ … อาจารย์โจไขปัญหาเรื่องที่เคยท้อ แต่โคตรสำคัญอย่าง Tenses อย่างหมดเปลือก      จะใช้ภาษาอังกฤษให้รู้เรื่อง ทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน

Chapter 2 ต้องรู้ (ทัน) Grammar      ที่ต้องบอกแบบนี้ คือ เอาง่ายๆ ลองเทียบกันครับ เราเรียน Grammar กันมาเยอะแค่ไหนแล้ว และเราคิดกับมันยังไง? “ยาก เยอะ วุ่นวาย ยุ่งเหยิง ท่องเยอะใช้จริงไม่ได้ สุดท้ายท้อ ช่างมันละ ประมาณนี้ป่ะ”      นั่นเป็นเพราะ เราเรียนเป็นเรื่องและเรียงตามลำดับความยากในแต่ละเรื่อง แต่เราไม่เคยเรียงลำดับตามความสำคัญ และตั้งคำถามกันเลยว่าเราเรียนเรื่องนี้เพราะอะไร และสุดท้ายเราก็มองภาพใหญ่เป็น Map ไม่ได้      อย่าลืมนะครับ สมองคนเราก็เหมือนลิ้นชักเก็บความทรงจำมากมาย แต่ถ้าเราได้แต่ยัดๆ เข้าไป ไม่เคยจัดระเบียบ เวลาจะใช้ก็หาไม่เจอ นั่นคือ ถ้าเราไม่ลำดับความสำคัญเป็นภาพ เป็นเหตุเป็นผล เป็นความเชื่อมโยง เราก็จะคิดว่า Grammar มันยาก และต้องเรียนใหม่ ทวนใหม่อยู่ทุกครั้ง      Clip นี้ อาจารย์โจได้วิเคราะห์ปัญหาการเรียนภาษาอังกฤษของเด็กไทยกับการใช้งาน ไว้เมื่อ

Easy Grammarแกรมม่าง่ายๆ นอกกรอบ สไตล์อาจารย์โจ Chapter 1 สรุปแล้ว Grammar มันสำคัญแค่ไหนเนี้ย??      จั่วหัวเริ่ม Easy Grammar E-Book ด้วยคำถาม เพราะอยากให้ได้แสดงความคิดเห็นกันอย่างเปิดกว้าง ผมว่าไม่มีอะไรผิดหรือถูกหรอกครับ หลายคนเคยได้ยินมาว่า เรียนทำไม Grammar เรียนไปแล้วก็ใช้ไม่ได้ ดูเด็กฝรั่งสิ เกิดมาเขาก็ใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างเป็นธรรมชาติ พูดอีกก็ถูกอีก [You can say that again!] แหละครับ ก็เหมือนเราใช้ภาษาไทยตั้งแต่เกิดไง เอาล่ะๆ แต่ถ้าเราไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กล่ะ จะใช้หลักการเลียนแบบนั้นได้ 100% จริงหรือ? บางทีก็ได้ยินว่า อยากเก่งภาษาอังกฤษต้องเก่ง Grammar ต้องขยันท่องศัพท์ แต่เอ๊ะ ก็ทำแบบนั้นกันมาสมัยเรียนตั้งแต่เด็กจนโตแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมยังไม่เก่งสักที      อาจารย์โจว่าไม่มีแนวคิดไหนผิดหรือถูก 100% หรอกครับ แต่เอาล่ะ ผมขออยู่ฝั่งคนส่วนใหญ่ คือคนไทยวัยเติบโต ที่รู้สึกสับสนว่าชั้นจะเอายังไงกับชีวิตการใช้ภาษาอังกฤษของชั้นดี จะใช้ได้ไหมเนี่ย จะสอบผ่านหรือเปล่า